18. M.Hakkenberg (De Vos) 1-0, 38. 1-1, 54. 1-2 (pen.), 65. 1-3, 68. De Vos (pen.) 2-3, 90. 2-4

SPV: Sluijs; R.Hakkenberg (61. Koolwijk), De Wit (45. Slingerland), N.Vermeulen, Koolwijk (45. Van der Vlist); Van Ettekoven (61. De Jonge), M.Hakkenberg, B.Oskam; Kwakernaak (29. Van Zelderen), De Vos, Overbeek (45. Sluis, 79. Kwakernaak)


Eenenvijftig weken na het laatste competitietreffen voor de tweede fase van Corona kon er in Polsbroek eindelijk weer eens gestreden worden voor de kers op elke vrije zaterdag: een tas met drie punten. De matige bekercampagne met drie punten uit drie wedstrijden, waarin vooral bleek dat een jaar niet voetballen en zeer matig trainen het spel en de resultaten niet bevorderen, werd toch met het nodige optimisme uitgekeken naar de start van een glorieus nieuw seizoen boordevol hoogtepunten. Na de voornaamste knelpunten in de bekerwedstrijden nog eens kritisch tegen het licht gehouden te hebben en het om 12.28 uur verschijnen van arbiter Ruben Polle was het seizoen 21/22 na een extra week ook voor SPV 2 realiteit. In een rustige en aftastende beginfase bleek al snel dat de tegenstander geen hoogvlieger was en dat SPV redelijk in de wedstrijd zat. In tegenstelling tot eerdere wedstrijden had de ploeg vanaf het begin weliswaar de wel nodige gewenste rust aan de bal, maar door het lage tempo en veel te grote onnauwkeurigheid in de passing kon tegen een team dat opgevreten had moeten worden geen vuist gemaakt worden. Jodan Boys slaagde er in deze fase wel in om in de vijandige zestien te komen, maar niemand in Polsbroek schrok van de Goudse doelpogingen. SPV stelde hier het eerste kwartier echter niets tegenover. Het was dus overheerlijk toen na krap twintig minuten de eerste poging op doel van Martijn Hakkenberg meteen goud waard was. Hakkuh kon na een balletje van aanvoeder Christian de Vos op een metertje of twintig lekker uithalen en roste de bal genadeloos laag in de verre hoek voor de eerste treffer van het seizoen: 1-0. De prachtige treffer kreeg echter niet de bonus die het verdiende: een beter, nauwkeuriger en met meer vertrouwen spelend SPV. Het leek zelfs verlammend te werken. Want de onnauwkeurigheid bleef, en dus sloop de onrust langzaam weer terug in de Polsbroekse gelederen. Zo lukte het de gasten na vijfentwintig minuten de eerste echte waarschuwing te geven. Na een aanval over heel veel schijven werd de buitenkans tot grote opluchting van de groenen van dichtbij echter een halve meter over de lat boven Tim Sluijs geschoten. Nadat Bundy zijn negenentwintig minuutjes keurig had afgeklokt kon Jelmer van Zelderen van dichtbij toekijken hoe Christian de Vos tien minuten voor rust weer eens heel sluw een balletje wist te onderscheppen. De Sluwe Vos kon vervolgens opstomen naar de Goudse goalie, maar zijn veelbelovende actie en daaruit voortvloeiende kans werd jammerlijk naast geschoten. Cruciaal, zou de docent Engels in hindsight wellicht ook hebben gedacht, want anderhalve minuut later schoot Jodan Boys de binaire Polsbroekse voorsprong aan diggelen. Na wederom een prima uitgevoerde aanval werd ditmaal van dichtbij niet net over, maar met een boogje net onder de lat gemikt door de Goudse spits voor 1-1. Zo kreeg Jodan Boys dus wat het verdiende, want de Polsbroekse koek was dus schaars in de eerste helft. Na de onnauwkeurigheid en de onrust kroop nu ook de frustratie nog eens in de Polsbroekse rangen en zo leek een onnodig heet voetbalmiddagje in de maak. Een reuzenstap in de goede richting, een nieuwe voorsprong net voor rust, kon door Dimitri van Ettekoven net niet gemaakt worden na een kans uit een vrije trap. Zo kon in de rust alleen veel suiker de thee zoet maken, en ruimden Maarten Overbeek, Lars Koolwijk en Niek de Wit het veld voor Roy Sluis, Huib van der Vlist en Marco Slingerland. Na even goed de koppen bij elkaar te hebben gestoken bleek al in de beginfase van het tweede bedrijf dat Jessica van Dam de thee beter wat had kunnen oppeppen. Ondanks het nieuwe bloed en het kwartiertje hergroeperen begon het tweede bedrijf van Polsbroekse kant zowaar mogelijk nog slapper. Al snel volgden drie kansjes in vier minuten voor de gasten, die wel verfrist uit de kleedkamer leken te komen, en vervolgens sloeg na acht minuten het noodlot toe. Een hands-, kaak-, of hands-en-kaak bal, de observaties verschillen, en gezien de historie van dader Marco Slingerland waarschijnlijk een kaakbal en de bal zonder medelijden op de stip. Hoewel net als tegen Lekkerkerk het aluminium bijna weer een ton frustratie voorkwam, verdween het leder deze keer via de onderkant van de lat wel over de lijn voor 1-2. De totaaldomper had een wat vreemde uitwerking. Naast het onnauwkeurige gehaaste spel kwam er nu eindelijk ook de nodige extra adrenaline vrij. Zeker bij Martijn Hakkenberg, die na een uitstekende actie op rechts een bloedlinke voorzet kon geven die door een Polsbroeker simpel binnenlopen had moeten worden. Er kwamen echter wat teentjes en scheentjes te kort, dus de achterstand bleef. SPV zakte hierna langzaam dieper in het eigen moeras en mocht van geluk spreken dat Jodan Boys niet veel later een duizend procent kans door drie Polsbroekers op miraculeuze wijze van de lijn gehaald zag worden. De matige ploeg uit Gouda werd zo langzaam veel groter gemaakt dan ze was door de ploeterende Polsbroekers, en zo begonnen de bezoekers bloed te ruiken. Nadat Dimitri van Ettekoven na een uur het veld ruimde voor Leon de Jonge en Richard Hakkenberg zijn plaats afstond aan Lars Koolwijk bleek ook waarom. Na dom en slordig balverlies achterin en verkeerd opstellen van goalie Tim Sluijs kon Jodan Boys op simpele wijze de even ontluisterende als verdiende 1-3 aanteken. Met nog ruim twintig minuten, een achterstand van twee op een totale offday was het goed dat aanvoerder Christian de Vos vrijwel onmiddelijk zijn ploeg weer enigszins op het goede spoor wist te zetten. De Sluwe Vos schoot zijn door Martijn Hakkenberg verdiende penalty binnen voor zijn eerste goal van het seizoen, en een veel hoopvollere 2-3 stand. Het slechte spel, de adrenaline en de jacht op de gelijkmaker baarden uiteindelijk een draak van een wedstrijd. Het foutenfestival leverde uiteraard aan beide zijden kansen op, en de beste daarvan waren wederom voor de bezoekers. Zo had Tim Sluijs minuten na de aansluitingstreffer een portie mazzel toen Jodan Boys een foutje niet af wist te straffen, en kon de Polsbroekse defensie niet veel later ook opgelucht ademhalen na inadequaat ingrijpen. Het geploeter leverde uiteindelijk bijna nog wat op ook. Nadat Bundy terug was gekomen voor de laatste tien minuten kreeg Martijn Hakkenberg in de slotfase de laatste kans op een resultaatje. Hoewel Hakkuh een vrij lastige bal knap met de nodige snelheid op doel wist te krijgen, stond de Jodan Boys keeper tot zijn grote opluchting precies in de baan van het schot. De keeper kon het schot dat hij anders alleen voorbij had horen komen tot grote vreugde van zijn medespelers keren, waarna het slotwoord van de wedstrijd ook uit Gouda kwam. In de extra tijd was de derde enorme Goudse kans na de aansluitingstreffer ook nog raak voor wat extra zout in de Polsbroekse wonden. Zo werd dus verdiend van een hele matige ploeg op eigen veld verloren, en doet men er in Polsbroek overduidelijk goed aan de messen eens goed te gaan slijpen op de trainingen.