Water geeft bij vlagen energie.

Als de klok de 90^e minuut aangeeft, doet SPV’er Twan Koorevaar nog een poging om de drie punten stiekem mee te nemen naar Polsbroek en zo de laatste positie op de ranglijst te verlaten. De bal zeilt over doelman Ankoné heen en treft de binnenzijde van de verste paal achter de Linschoter doelwacht. Vandaar springt het leder terug het veld in. De stand blijft 2-2, een uitslag waarmee beide ploegen tevreden moeten zijn.

De baard van de keizer

Geen van beide teams verdiende dat op de landerige zaterdagmiddag waar de geur van rubber dat van het circuit van Zandvoort leek te evenaren. Voetballen op kunstgras bij warm weer lijkt geen bron van inspiratie te zijn. Beide ploegen leken vooral te verlangen naar de drinkpauzes, de thee in de rust en het biertje na afloop. Tussen die bedrijven door werd een matige voorstelling op de grasmat gelegd. Misschien spaarden de Linschotenaren hun krachten voor de apotheose van het seizoen, de nacompetitie, en was het oplopen van een blessure de grootste angst. Van het laten inslijten van nieuwe tactische vondsten was niets te herkennen. Of wordt dit in het geniep beproefd op besloten trainingen? De instelling van de Polsbroekers was ietwat enthousiaster. Ook het ontlopen van de staartpositie kan aan het eind van het seizoen inspirerend werken. Zo’n resultaat draag je je hele leven met je mee! Welnu, als vermeld speelde het pechduiveltje in de slotfase de rol die hij al een seizoen lang heeft gespeeld bij de groenwitten, waarbij aan inzet nooit getwijfeld behoeft te worden.

In het eerste kwart van de langzaam op gang komende partij werd voornamelijk gezocht naar diepe spits Sander Koolwijk. Die echter zag zijn loopacties veelal doorkruist door de door de grensrechter opgestoken vlag. Tot Sanders ongenoegen. Linschoten liet wat mogelijkheden liggen. Daarvoor was naast Da Cruz (te gehaast) libero Bram Elenbaas (in een keer op de pantoffel maar naast) verantwoordelijk. Aanvoerder Van Eijk bracht zijn team net voor de lonkende drinkpauze op voorsprong door uit een voorzet van Luuk den Boer raak te koppen; 1-0 (22^e min). Na de verfrissende teugen werd doelman Ankoné bijna verrast door Polsbroeker Thomas Spelt. Zijn voorzet vloog voorlangs de beide doelpalen. Even later botste de Linschoter doelman met bal en al tegen de tweede paal. Veel spelers wekten in deze fase de indruk de bal maar liever niet in bezit te willen hebben. Met veel lange halen tot gevolg. Bij Koolwijk sloeg de vertwijfeling zichtbaar toe. Zijn aanvoerder De Heer gelukte het niet de gelijkmaker te produceren (net naast) en dat was ook het lot van Koolwijk toen hij een keer niet wegens buitenspel werd afgefloten.

Laag peil

Met Gijs Mink (voor Mooij) en Isa Kurt (voor De Kort) kreeg Linschoten al direct na de hervatting de gelijkmaker om de oren. De voorzet was van Koorevaar, de laatste aanraking voor het overschrijden van de doellijn kwam op naam van Joey van Kouwen; 1-1 (46^e min). Een lepe vrije trap van Elenbaas gooide kort hierna bijna roet in het Polsbroekse eten. Doelman Both redde echter in de korte hoek. Beide ploegen speelden hierna voor de winnende goal. Echter zonder veel elan en van goed voetbal was geen sprake. De betere mogelijkheden waren voor de thuisploeg die nadat Van Eijk zijn eerste treffer niet had weten te kopiëren toch aan de leiding kwam. In de 62^e minuut belandde een inzet van Sam da Cruz tegen de lat boven Jeroen Both en was de rebound een prooi voor Jesper Kleiweg die raak kopte; 2-1. De aansluitende pogingen van Linschoten de marge te vergroten leden schipbreuk door concentratiegebrek en sterk optreden van doelman Jeroen Both die bij corners goed uit de verf kwam. Ook miste Isa Kurt nog een dot van een kans.

Juweel

De laatste waterpauze had op de bezoekers een heilzame uitwerking en dat gold voor Sander Koolwijk in het bijzonder. Die nam met nog een kwartier de gaan een door aanvoerder De Heer getrapte hoekschop direct op de schoen met een ‘doorboring’ van het Linschoter net tot gevolg; 2-2. De dadendrang van de Polsbroekers werd allengs groter en in de eindfase werd het ook een vleugje pittiger met gele kaarten voor De Heer en Thomas Spelt tot gevolg. Maar echt hectisch zoals bij de eerste ontmoeting werd het nooit. In de 80^e minuut verzuimde Twan Koorevaar nog om tijdig uit te halen bij een Linschotens paniekmomentje achterin en met het eindsignaal in het verschiet had hij gewoon pech toen de ronde aluminium staander niet wenste mee te werken.

GvH